RIPE | O SEGREDO AUSTRALIANO.

(Escoita en Spotify)

The Plastic Hassle é un dos discos máis menospreciados e olvidados dos anos 90 e un dos meus favoritos sen dúbida. Certo é que a banda de Melbourne non tivo a sorte de contar cunha gran compañía detrás deles que axudara a promoción do álbum e que pouco despois da sua publicación os seus membros deixaron á banda caer nun olvido case absoluto.

Formaron parte da escena indie local xunto con The Glory Box, Autohaze ou The Fauves, bandas que editaban seus traballos en pequenas disqueiras independientes. Despois de varios singles editan o seu debut Filterfeed en 1990 a través de Polyester Records, o cal deixa entrever a evidente influencia de Sonic Youth na sua música e co cal van gañando adeptos no pequeno circuito australiano.

Pero non é ata 1992 cando son fichados por Shock Records para a edición do EP Moondrive e o posterior The Plastic Hassle (1994) que a banda se desmarca cun sonido moito máis personal: cancións enerxéticas, guitarras xemelgas desdoblándose cal Television e tremendos riffs acompañados de marabillosas melodías vocais. Maxistral da primeira á última canción.
Shock consigue a distribución de Beggars Banquet (UK) e Sub Pop (USA), feitos que non axudaron moito a difusión do disco, e a banda embárcase nun tour norteamericano con paradas en Canadá e os Estados Unidos que, a posteriori, acabaría con eles.

Mark Murphy e Katie Dixon formaron Moondriven en 1998, proxecto máis orientado ó pop de bandas clásicas coma Big Star ou The Byrds co cal publicaron Summer Never Comes en 2002.
En 2006, Murphy e Dixon reformaron á banda para editar un EP con temas novos titulado Galaxies And Stars (que non tiven o pracer de escoitar porque non o atopei por ningures) para, un ano máis tarde, deixalo novamente tras un mini tour polo país.

Aquí van unhas páxinas interesantes con algo máis de información sobre a historia desta xenial banda.

Artigo en DB Magazine

Entrevista a Mark Murphy

Artigo e entrevista a Peter Moran

Éste é o único vídeo de Ripe existente na rede. A calidade de son é pésima, síntoo, pero non hai máis.
Arriba poño o enlace ó disco en Spotify para que escoite quen guste. Calidade garantida.